مدرسه جده بزرگ از مدارس دورۀ صفوی در اصفهان که در ۱۰۵۸ق به دستور حوری نام خانم، جدۀ کوچک شاه عباس دوم (سال ۱۰۵۲-۱۰۷۷ق/۱۶۴۲-۱۶۶۶م) ساخته شده است. صفت بزرگ در نام مدرسه بیانگر وسعت بیشتر آن نسبت به مدرسه‌ای به همین نام (جده کوچک)، اما با وسعتی کمتر در بازار اصفهان است.
ویژگی‌های معماری
مدرسۀ جدۀ بزرگ در زمینی مستطیل شکل بـه ابعاد ۳۲×۴۰ متر با مصالح آجر، در دو طبقه ساخته شده است؛ عناصر و اجزاء ساختمانی و فضاهایی که روی دو محور عمود بر هم قرار گرفته‌اند، در اشکالی چون ایوان، حجره هایی در دو طبقه، هشتی، دالان، پیش طاق، چاه خانه، وضوخانه و حیاط برپا شده است. نقشۀ بنا به صورت ۴ ایوانی، با حجره هایی در طرفین هریک از ایوان‌ها، پیرامون یک حیاط مرکزی به شکل هشت گوش نامنظم (نگینی) است.

حیاط
کلیۀ فضاهای اصلی مدرسه گرداگرد حیاطی به شکل هشت گوش نامنظم (نگینی)، هـر ضلع شمـالی ـ جنوبـی ۳۴ متر، غربی ـ شرقـی ۲۳ متر، و ۴ ضلع واقع در گوشه‌ها هـر یک بـه‌اندازۀ ۳ متر ترتیب یافته‌اند. کف حیاط سنگ فرش است و به نظر می‌رسد که از زمان ساخت تاکنون تغییری اساسی نیافته است. این حیاط که همۀ ساخت و سازهای داخل بنا به نحوی به آن پیوند می‌خورد، از نظر کاربری با تقسیم مسیرها، ارتباط میان فضاهای اصلی بنا را میسر می‌سازد. نکتۀ قابل توجه در طراحی این مدرسه عبور دادن شعبۀ نهری از حیاط آن بوده است، بدین ترتیب که این نهر از زیر حجرۀ منتها الیه جنوب شرقی در ضلع جنوبی وارد آبراهه‌ای سنگی در حیاط مدرسه می‌شده، و پس از عبور از روی خط مرکزی محور غـربی ـ شرقـی، روبـه روی ایـوان شـرقی با یک تغییر مسیر به سمت جنوب، از زیر حجرۀ منتها الیه ضلع جنوب غربی به خارج از بنا هدایت، و ادامۀ مسیر می‌داده است.در حال حاضر این نهر پر شده، و به صورت باغچه‌ای با گل و گیاه درآمده است. این دگرگونی به حدی است که بدون سابقۀ ذهنی نمی‌توان وضع پیشین این باغچه‌ها را تصور کرد.

ایوان ها
ایوان شمالی
ایوان شمالی به عمق 2/5 متر است و در پشت آن اتاق بزرگی به‌اندازۀ 4×7 متر که به عنوان مدرسۀ زمستانی استفاده می‌شده است ، قرار دارد. در هر دو سوی ایوان یک پلکان برپا ست که دسترسی به طبقۀ بالا را میسر می‌سازد و نیز مانع اتصال مستقیم ایوان به حجره‌ها ست.
ایوان جنوبی
ایوان جنوبی با شمالی متقارن ، و از نظر ساختار و کاربری مطابق با آن است. ایوان غربی ، با دهانه‌ای به پهنای 6/5 متر و عمق 2/5 متر ، از طریق دهانه‌ای که در مرکز آن گشوده شده ، به فضای هشتی و مجموعۀ ورودی متصل می‌شود ؛ کاربری آن با توجه به پیوندش با مجموعۀ ورودی به یک فضای عبوری ـ ارتباطی بدل شده است. ایوان شرقی ، 6/5 متر پهنا و 5/ 9 متر عمق دارد. در میان ضلع جنوبی آن محرابی تعبیه شده است. با توجه به این محراب و اندازه‌های ایوان ، کاربری آن به عنوان نمازخانۀ مدرسه روشن است.

حجره ها
این مدرسه 33 حجره در طبقۀ همکف و 36 حجره در طبقۀ اول دارد. هر حجرۀ طبقۀ همکف شامل یک ایوانچۀ ورودی ، اتاق اصلی و پستو ست. حجره‌های واقع در گوشه‌ها و تمامی حجره‌های طبقۀ بالا فاقد پستو هستند.

مجموعۀ ورودی
این مجموعه در میانۀ ضلع غربی ساختمان و عمود بر محور بازار که جهت آن شمالی ـ جنوبی است ، قرار دارد و شامل پیش طاق ، درگاه ، هشتی ، دالان و ایوان است. حریم پیش طاق ورودی با تفاوت مصالح به کار رفته ــ ازارۀ سنگی ــ از سطوح حجره‌های مجاور در بازار متمایز است. مسیر ورود به ترتیب از پیش طاق که در دو سوی آن دو سکوی سنگی قرار دارد ، درگاه ، دالان ، هشتی و ایوان است که دسترسی مستقیم به حیاط و محیط داخلی مدرسه را میسر می‌سازد. میان محور پیش طاق ورودی و محور مدرسه‌اندکی اختلاف وجود دارد ، با طراحی یک هشتی و تغییر استادانۀ مسیر ، این تفاوت به سادگی برطرف شده است. هشتی افزون بر کاربری اصلی ، به عنوان یک فضای تقسیم کننده ، بر شکوه مسیر ورود نیز افزوده است.

نمازخانه
در پشت ایوان بزرگ‌ترین فضای معماری مدرسه ، نمازخانه قرار دارد و در میانۀ بدنۀ جنوبی آن محراب تعبیه شده است ، و پوشش آن به صورت طاق و چشمه است. تنها تزیین ایوان کاشی کاری پشت بغلهای دو سوی آن است که با توجه به کتیبۀ آن: « گشت تعمیر این خجسته بنا 1344 » حکایت از تعمیر آن در چند دهۀ اخیر دارد.
مدرسه از 4 سو به بافت شهری پیوسته است و فقط در جبهۀ غربی ، پیش طاق ورودی آن در کنار منبر با نمایی طراحی شده و تزیینی است. پیش طاق ورودی شامل یک طاق جناغی در قابی مستطیل شکل عمودی ، با تزیینات کاشی هفت رنگ است. این کاشیها با نقوش اسلیمی و ختایی ، و در رنگهای زرد ، سبز و آبی فیروزه‌ای بر زمینۀ آبی لاجوردی آراسته شده‌اند. درست بالای درگاه ورودی ، کتیبۀ بنیاد بنا از کاشی به خط ثلث به رنگ سفید بر زمینۀ لاجوردی با رقم محمدرضا امامی ، و تاریخ 1058ق قرار دارد که در آن از جدۀ شاه عباس دوم صفوی به عنوان بانی مدرسه و وقف آن بر طلبۀ مذهب اثنی عشری ، نام برده شده است. 3 کتیبه نیز به خط کوفی بنایی با نامهای « الله » ،« محمد » و « مبارک باد » به شیوۀ کاشی کاری معرق اجرا شده است. این مدرسه در تاریخ 1/10/ 1348ش به شمارۀ 892 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

وضوخانه
در منتها الیه جنوب شرقی ضلع شرقی پس از یک ایوانچه و یک دالان فضای وضوخانه و بخشهای وابسته به آن قرار داشته است که در نوسازی سالهای اخیر به طور کامل تخریب شده ، و وضوخانه و آبریزگاه نوسازی جایگزین آن شده است.

نگارخانه تصاویر مدرسه